Een goede vraag! Ik denk dat een uitvaart als persoonlijk ervaren wordt als de overledene herkend wordt in de wijze van het afscheid nemen. Bij een autoliefhebber zou de rouwauto bijvoorbeeld van belang kunnen zijn. Geen standaard zwarte rouwauto, maar een mooie Engelse Daimler-oldtimer. Bij een paardenfokker hoort natuurlijk een koets met mooie paarden, liefst van de fokker zelf. Bij een kunstliefhebber kan op de kaart een afbeelding van een zelfgemaakt schilderij of een afbeelding van een heel dierbaar kunstobject staan. En tijdens de condoleance hoeft niet het standaard kopje koffie en koek/cake geserveerd te worden. Waarom niet een truffel van de favoriete chocolatier met een glas champagne, om te toosten op de overledene en op het leven.
Er is altijd wel een persoonlijk karakter aan een uitvaart te geven. Daar denken we samen over na.
Maar persoonlijk betekent voor mij ook het afscheid stukje bij beetje vorm geven, in de tijd die daar voor nodig is, als de nabestaanden toe zijn aan de volgende stap. Het belangrijkste in de dagen tussen overlijden en de uitvaart is het rouwen om de overledene dierbare. Daarvoor is tijd nodig, en er moeten geen overhaaste beslissingen genomen hoeven te worden.
Toosten op het leven
Geen enkel afscheid is hetzelfde. Voor sommigen hoort een kop koffie met cake er traditioneel bij, voor anderen geldt weer dat er ook een glas wijn en misschien een mooie maaltijd bijhoren. Alles in de stijl van de overledene en volgens zijn/haar wensen en/of die van de nabestaanden.
De rouwauto hoeft niet standaard zwart of antraciet te zijn. Er zijn talloze mogelijkheden, bv. een auto met graffiti, een koets, zelfs een fiets met aanhanger is mogelijk en, voor de oldtimer liefhebbers, deze mooi Daimler. En ook het zelf besturen van een rouwauto is mogelijk.
Al een aantal keer heb ik een uitvaart mogen begeleiden waarbij de nabestaanden een boeket of zelfs een hele uitvaartkistbedekking zelf hebben gemaakt, met bloemen uit de eigen tuin. Kinderen en kleinkinderen samen aan het bloemschikken voor de overleden dierbare.